Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Μήνας: Ιούλιος

Αφιέρωμα: Τα Αλώνια


Τον Ιούνιο μήνα γινόταν ο θερισμός των χωραφιών. Τα στάχυα των σιτηρών συγκεντρώνονταν σε μικρά δέματα, τα χερόβολα, κατόπιν γίνονταν μεγάλα δεμάτια και μεταφέρονταν στην άκρη των αλωνιών τοποθετημένα σε μεγάλους σωρούς, τις λεγόμενες θημωνιές.

Τον Ιούλιο μήνα ακολουθούσε το αλώνισμα. Το αλώνισμα ήταν η διαδικασία με την οποία ο χρήσιμος καρπός των σιτηρών διαχωριζόταν από το φυτό του. Το αλώνι είναι ένας χώρος κυκλικός, επίπεδος και πλακόστρωτος και στο κέντρο υπήρχε ένας ξύλινος πάσσαλος, που δένονταν το ζώο που βοηθούσε στη διαδικασία. Η κάθε οικογένεια , μέρες πριν, ερχόταν στο αλώνι και το καθάριζε, του έβαζε φωτιά με άχυρα για να καούν τα αγριόχορτα. Μετά σκούπιζε και αρμολογούσε τους αρμούς από τις πέτρες, με ένα μείγμα κοπριάς από αγελάδα, που όταν στέγνωνε γινόταν σκληρό. Έτσι δεν μπορούσε να πάει χαμένος ούτε ένας κόκκος καρπού.

Τα ζώα περιστρέφονταν και πατούσαν τα στάχυα, ενώ οι οικογένειες τα ανακάτευαν στον αέρα για να γίνει γρηγορότερα ο διαχωρισμός. Η διαδικασία διαρκούσε ώρες. Στο τέλος κοσκίνιζαν τον καρπό με το δερμόνι (σουρωτήρι με μεγάλες τρύπες).

Φωτογραφικό υλικό

(κλικ για μεγέθυνση)
Το αναπαλαιωμένο αλώνι στην είσοδο του χωριού. Εκεί παλαιότερα γίνονταν και τα περισσότερα γλέντια των γάμων.



(κλικ για μεγέθυνση)
“...στο τέλος κοσκίνιζαν τον καρπό με το δερμόνι (σουρωτήρι με μεγάλες τρύπες)...”



(κλικ για μεγέθυνση)
Η διαδικασία του αλωνίσματος ήταν παρόμοια σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, η φωτογραφία είναι από Τρικαλινή εφημερίδα.



(κλικ για μεγέθυνση)
Το δεύτερο  αναπαλαιωμένο αλώνι, στο κέντρο του χωριού, κάτω από τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εκεί κατά παράδοση, το απόγευμα μετά τη Δεύτερη Ανάσταση την Κυριακή του Πάσχα, οι γυναίκες και οι κοπέλες του χωριού μαζεύονταν, γιόρταζαν την Ανάσταση, τραγουδούσαν και χόρευαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου